W dniach 9-14 listopada 2004 roku w São Paulo odbył się XXIII Narodowy Czempionat Brazylii, połączony z Pucharem Brazylii (10.11.2004 r.). Wyhodowany w Janowie Podlaskim, a należący do rodziny Salibów Eksport został wybrany Wiceczempionem Ogierów. Jak nam przekazał pan Paulo Saliba, Eksport okazał się też zdecydowanym faworytem publiczności.
To już piąta wygrana w Czempionacie Brazylii ogiera polskiej, a zarazem janowskiej hodowli. Pasmo sukcesów zapoczątkował Ibn Bandos, który w 1973 roku, jako źrebię przy matce został wyeksportowany do Monako. Krótko potem trafił do Brazylii, gdzie nowy właściciel, pan Tony Pereira zaczął go prezentować na pokazach już jako trzyletniego ogiera. W 1976 roku Ibn Bandos zdobył tytuł Grand Champion Stallion na najważniejszym wówczas brazylijskim pokazie Centro Brasileira. Przez następne cztery lata (1977-1980) Ibn Bandos powtarzał swój sukces, gromadząc na swym koncie aż pięć tych prestiżowych tytułów. Również w 1982 roku podczas pierwszego Czempionatu Brazylii w São Paolo zdobył tytuł Czempiona Ogierów, a także tytuł Wiceczempiona Pokazu (Reserve Grand Champion Stallion). Zaraz potem nabył go pan Orfeu José da Costa. W 1985 nowy właściciel roku próbował sprzedać ogiera na aukcji, ale nie uzyskawszy oczekiwanej ceny, podjął dzień później negocjacje z panem Waldemarem Neme i wymienił Ibn Bandosa na 52 konie brazylijskiej rasy Mangalarga. Trafiwszy do nowej stadniny – Haras Rancho Branco – Ibn Bandos w 1986 roku ponownie wystartował w Czempionacie Brazylii w São Paolo, gdzie zdobył tytuły Narodowego Czempiona Ogierów oraz Czempiona Pokazu – Grand Champion Stallion (tytuł ten od 1990 roku nie jest już przyznawany).
Gwiazda Ibn Bandosa jeszcze błyszczała pełnym blaskiem, gdy do Brazylii trafił inny przedstawiciel polskiej hodowli, Polonez. Podczas janowskiej aukcji w 1988 roku za 65.000 USD kupił go pan Jamil Saliba, który dopiero dwa lata wcześniej rozpoczął hodowlę koni czystej krwi w swej położonej na wyspie stadninie Ilha da Chapada. Stadnina ta wzięła swój początek od 9 klaczy polskiego pochodzenia oraz ogiera Ekho VF (Bandos – Enora), nabytych z Ventura Farms w USA. Dziś Ilha da Chapada, nazwana potem Rach Stud, utrzymując stado około 100 klaczy i 10 ogierów, którego 60% stanowią konie pure Polish, stała się największym w Ameryce Południowej ośrodkiem hodowli koni polskiego pochodzenia.
Polonez, po dwuletnim pobycie w USA miał już na swoim koncie tytuły Czempiona Ogierów Regionu I, Top Ten Scottsdale oraz Top Ten Kanady. W 1991 roku wygrał Czempionat Brazylii, kontynuując dzieło Ibn Banosa i jednocześnie rozpoczynając dobrą passę stadniny Ilha da Chapada, która największe sukcesy odniosła dzięki ogierom polskiego pochodzenia.
Polonez okazał się też cennym reproduktorem. W grupie jego licznego brazylijskiego potomstwa wymienić należy: klacz Polonaize Rach – zdobywczynię tytułu Top Ten narodowego czempionatu Brazylii, zwyciężczynię wielu pokazów – Camponeza Rach, czempionów klas użytkowych – Shaman Rach, Etrusco Rach, Triumpho Rach oraz Mistrzów Brazylii w rajdach długodystansowych – wałacha Epopeu Rach i ogiery Corsário Rach oraz Colombus Rach.
Nic dziwnego, że w 1999 roku rodzina Salibów ponownie sięgnęła do źródła i kupiła z Janowa Podlaskiego dwa ogiery – Eksporta i Sarmatę. Już w 2001 roku Sarmata po kilku zwycięstwach na regionalnych pokazach (Czempion Ogierów międzynarodowego pokazu w Avare, międzynarodowego pokazu w Jacarei oraz pokazu Exposicao de Inverno) był gotów był do startu w tym najważniejszym. Na początku listopada powtórzył wynik swoich znakomitych poprzedników, zdobywając w Rio de Janeiro tytuł Czempiona Brazylii.
Rok później w Rio de Janeiro trofeum najlepszego ogiera tego kraju zdobył kolejny reprezentant Ilha da Chapada – wyhodowany w Szwecji, lecz czysto polskiego pochodzenia, kary Almir – syn janowskiego Alta, a ojciec znanego z wyścigowych sukcesów ogiera Millennium. Więcej o Almirze można przeczytać na stronie jego nowego właściciela, stadniny The Gentle Equine.
W kolejnym roku przyszedł czas na Eksporta. Pięknie prezentował się na pokazach mniejszej rangi, został Wiceczempionem Ogierów międzynarodowego pokazu w Assis (Brazylia). Sezon 2003 zakończył sukcesem podczas Czempionatu Narodowego w Ribeirão Preto, zdobywając tytuł Top Ten. Tegorocznego wyniku w czempionacie można się było spodziewać już wcześniej. Będący w doskonałej formie Eksport w lipcu został Czempionem Ogierów Campos do Jordão.
W tym roku ustąpił pierszeństwa jedynie siwemu, 8-letniemu ogierowi El Nabila B (po Kubinec), wyhodowanemu w Stadninie Babolna. Po serii sukcesów na pokazach europejskich (m.in. uzyskaniu tytułów Czempiona Stohen, Czempiona i Najlepszego Konia Pokazu w Paderborn, Wiceczempiona Kreuth oraz zdobyciu złotego medalu licencji ogierów w Aachen) El Nabila B został sprzedany do Brazylii. Jego słynnego ojca – Czempiona Europy i Świata, ogiera Kubinec – nie trzeba przedstawiać. Matka, zjawiskowa 218 Elf Layla Walayla B, Wiceczempionka Pucharu Narodów, Europy i Świata oraz Koń Roku 1998, której egzotycznie brzmiące imię to węgierskie tłumaczenie ,,Tysiąca i jednej nocy”, wyhodowana została w Babolnej, a następnie trafiła do Szwajcarii do stadniny pani Nayli Hayek. Dwa lata temu El Nabila B był trzeci w czempionacie Brazylii, wygranym wówczas przez wspomnianego poprzednio Almira.
Wśród laureatów czempionatu znaleźliśmy też syna wyhodowanego w Michałowie Dębowca – trzyletniego ogiera Quyew MRT, który zdobył tytuł Wiceczempiona Futurity. Po stronie matki, klaczy Thyara El Ludjin, rodowód Quyew MRT cechuje inbred na jednego z najbardziej cenionych w brazylijskiej (i nie tylko) hodowli ogiera Ali Jamaal. Sprzedany do Brazylii w 1999 roku Dębowiec pozostawił w kraju kilka sztuk potomstwa, w tym fizezyjną, pełną gracji kasztankę Corina-Corina, należącą do pani Katarzyny Ostrowskiej – znaną m.in. z występów w klasie Liberty.
O randze Czempionatu Brazylii świadczy choćby liczba startujących w nim koni – co roku około 250. Wśród tryumfatorów tego najbardziej prestiżowego w Ameryce Południowej pokazu można też znaleźć niedawnych zwycięzców czempionatów w USA i Europie lub odwrotnie – najlepszych koni brazylijskich można potem szukać wysoko w rankingach ważnych pokazów na innych kontynentach.
